Amsterdam - Lagos

Woensdag 11 juli: vertrek

Het is zover, na alle alle alle voorbereidingen is de boot een weekend ervoor ‘klaar’ verklaard en gaan Jan en Ellen al een stukje naar Ijmuiden. Bijna ongeschonden, want later in Scheveningen hoor ik van buren dat ze naast Momo in Sluis lagen. De Momo lag er dwars in.. Helaas een net recht gelaste zwemtrap krom maar we zijn op weg. Vandaag laatste werkdag Bart.

Donderdag 12 juli
Bart vervangt in de avond ervoor Ellen en gaat met Jan naar Scheveningen. Gelukkig staat er een Westen wind en is het hele traject te bezeilen.

Vrijdag 13 juli
De wind staat pal tegen kracht 5-6, dus we besluiten het vertrek uit te stellen. Wel komt Ellen alvast aan boord de avond ervoor en gaan Jan & Margo een week lang full time oppassen. (kids gaan nog wel naar school en bso). Na beraad met Harry en Marijn besluiten we zaterdag vroeg te vertrekken. Windverwachting is nog wel tegen maar zwakt in de loop van zaterdag af tot weinig. Een weergaatje dus om toch te gaan.

Zaterdag 14 juli
Mijlen maken. Dat is wat we aan Harry en Marijn hebben voorgelegd. Ja ze wilden graag mee. Later tegen het vertrek zei Harry ‘ik kon het toch niet weigeren..’. Bij uitvaren kregen we direct een volle bui over ons heen, in havenkom direct het 3^e rif erin en uitgevaren. Pittig, flinke windstoten.

                                                             bikkelen tegen een vette onweersbui ...

Maar we zijn onderweg. In het begin opkruisend tegen de golven schoot het weinig op en starten we de motor bij. Na 2 uur zagen we Scheveningen nog (gaan we La Coruna halen... vragen we ons af). Later die avond en nacht bijna windstil en al motorend zoeken we de banken bij België op zodat we geen golven hebben. Al varend tussen het vaste land en de shipping lane met vlak water en sterren schieten we aardig op.

Harry heeft alles onder controle

Als ik wakker wordt zitten we al voor de kust van Dover: de indrukwekkende krijtrotsen geven voor het eerst het idee dat we verder varen dan ik ooit geweest ben met de boot.

Zondag 15 juli
In de loop van de dag trekt de wind weer aan ZW en moeten we weer vol opkruisen. Niet echt een pretje, en we besluiten ipv Brighton of verder een tussenstop te make in Eastbourne.

Maandag 16 juli
Ellen en ik maken ons wat zorgen over de ambitieuze planning. We hebben een verwaaidag en huren een auto en gaan naar oa Beachy Head en Brighton.

Berucht en prachtig: Beachy Head

Wel mooi benut om de prachtige krijtrotsen van dichtbij te bekijken. Als we dan toch een zeilboot heel hard voorbij zien gaan besluiten we de volgende dag verder te gaan. Woensdag vliegen Harry, Marijn en Ellen via Exeter al retour dus proberen we nog engzins in de buurt te komen (hoe verder oostelijk hoe beter).

Dinsdag 17 juli – woensdag 18 juli
We maken een klapper door lange zeildag  met westerwind met wat motor bij en lopen laat in de avond in het donker de Solent in. Rond middernacht meren we bij Portsmouth aan in de Gunwharf haven in het centrum. Vanaf hier huren we de volgende ochtend auto en brengen we de crew naar luchthaven om de zelfde dag paar uur later Jurjen en Hans op te halen voor de Biskaije oversteek.  

Bart heeft in Exeter tussen het brengen en halen van de crew de voorraden aangevuld (was beperkt nodig want had veeel te veel ingekocht voor 1^e ‘leg’) en het mooie oude stadje bekeken. Jurjen had al eerder in deze centrum haven gelegen en was meteen entousiast. ’s Avonds lekker uit gegeten en onze gedachten laten gaan over het ideale vertrekmoment. In plaats van Falmouth is het werkelijke vertrekpunt de Solent (ca 100 nm verder varen). We komen op het alternatieve idee om eerst naar Frankrijk over te steken naar de punt van Bretanje (Brest, eiland Ouessant, Camaret sur mer). Daar kunnen we dan nog een nachtje slapen en laatste weervoorspelling ophalen. Na bestudering van de windfinders Ugribs etc is er maar één conclusie:  de omstandigheden zijn ideaal, we krijgen enkele dagen NO 1-4. We hopen geen windstiltes te treffen want drie dagen motoren willen we niet. Maar geen kans op storm, wel mogelijk bij aankomst La Coruna een stevige 6-7 Bfrt Oost, maar laatste berichten lijken eerder 5 Bfrt aan te geven.  Morgen vertrek.

Donderdag 19 juli - Vrijdag  20 juli           (Portsmouth – Camaret Sur Mer: ca 220 nm)
We lopen nog een keer alles door aan boord, zetten alles vast, etc en vertrekken (donderdag 11.15 uur), verlaten de Solent en krijgen even veel wind / golven zodra we het kanaal weer opvaren. De koers naar Ouessant in net goed te bezeilen, en we gaan met goede snelheid over.Wat weer opvalt is hoe weinig schepen we tegenkomen. Hans heeft al de eerste dolfijn naast de Momo gespot. Bij de kanaal eilanden gaat onverwacht het dieptealarm af en ook niet meer uit (zoals bij vissen). Na dubbelcheck wordt geconcludeerd dat de dieptemeter tot 100 m kan tellen en daarboven overnieuw begint. Alleen het laatste stuk wordt gemotord. Voordat we in Camaret Sur Mer kunnen aanmeren moeten we tussen Ouessant en vaste land een nauwe straat door waar wel tot 5 knots stroom kan staan. Het is springtij vandaag.. Bij een lange overtocht als deze is het moment van aankomen minder goed te plannen. We zijn veel sneller over dan gedacht en komen bijna heel tij eerder aan. Het Chenal du Four lopen we in het donker aan en tot onze schrik en berekeningen blijkt de tegenstroom halverwege al in te zetten. Gelukkig redden we met hulp van de motor net om er op tijd doorheen te komen en motoren met 3 knopen stroom tegen de straat uit. Daarna in Camaret aangelegd (zaterdag 3.15 uur) en lekker slapen.

Zaterdag  21 juli
We verkennen dit pittoreske Franse havenplaatsje en blijven een dagje liggen. Het indrukwekkende scheepskerkhof op de binnen oever van de  pier laat de visser historie zien. Nu liggen er nog nauwelijks visserschepen. We eten in restaurant en bereiden ons geestelijk voor voor de echte oversteek morgen. Voorspellingen ongewijzigd goed.

Zondag 22 juli t/m dinsdag 24 juli             (Camaret Sur Mer – La Coruna: ca 336 nm)
vertrek: zondag 8.45 uur
aankomst: dinsdag ca 21.00 uur, gemiddelde snelheid 5.6 nm

Wat een prachtige overtocht. Goede sfeer aan boord, heel mooie dolfijnen gezien, bijna geen schepen, prachtige sterren hemels. We hanteren 4 uur op, 4 uur af. En altijd 2 wakker of tweede man paraat. We wennen snel aan het schema, en kunnen denk ik de helft goed zeilen, als snelheid onder ca 4 nm zakt gaat motor aan. Gennaker heeft overuren gemaakt. Overdag vaak met zijn drieën wakker en in nachten veel tijd voor lezen: De diepte in (orkaan tijdens Sydney – Hobart race). De wind bij aankomst La Coruna blijkt fors maar gelukkig mee te vallen. We surfen wel met 7.5 knots de golven af. We zijn er bijna. Sms naar Ellen dat we er bijna zijn maar helaas is ze de kids al in bed aan het leggen. Morgen zie ik eindelijk na 12 dagen de kids weer.

driedubbeldikverdiend!!!

Maandag 23 juli t/m 25 juli
Wout, Tom en Ellen vliegen ‘s ochtends vanaf Schiphol naar La Coruna. Wat een beleving! Eerst het vliegtuig, Wout en Tom zitten naast het raam:  zien ze pappa al zeilen? Dan de bus en tot slot een gezellig hotel met een kamer voor ons drieën. Gezelliger kan niet Wout wil er blijven wonen. Tom geniet van alle overheerlijke tapas, Callas, Zorza, Tortilla, vooral de Calamares en Mejillones (mosselen) zijn erg in trek. De volgende dagen verkennen we de stad. Vanuit de Romeinse vuurtoren zien we de Momo nog niet aankomen, dus nog een middagje naar het strand. En dan is er het verlossende sms-je, ze zijn er! De volgende ochtend vroeg gaan we snel naar de boot. Wat heerlijk om papa en de boot weer te zien. Het is ons gelukt! Het eerste endeel van de reis zit er op.  ’S avonds gaan we uitgebreid uiteten met Jurjen en Hans. Wat zijn we blij met onze opstappers!

Vrijdag 27 juli

De jongens liggen ’s avonds in bed en we kijken op de windkaart. Oei er wordt een harde wind verwacht komende dagen en we moeten Costa da Morta / Cabo Finisterre ronden, erg berucht op zijn hoge golven en harde wind. Als we nu eens vertrekken? Om 2 uur ‘sochtends zijn we zover (getankt, gedoucht, de tochtplanning gedaan).  Het is nog windstil. Alleen waar we bang voor waren, de mist wordt dichter . Met een zoeklamp schijnen en speuren we de hele nacht naar boten. Gelukkig komen we niets tegen, maar mijn zenuwen staan op scherp. 7 uur kunnen we gelukkig weer wat zien. Bart gaat lekker naast Tom slapen. We hebben de golven van achter en als Wout wakker wordt merken we dat hij er niet goed tegen kan. Hij is behoorlijk ziek. Gelukkig geven de dolfijnen afleiding. Nog nooit hebben we zoveel dolfijnen gezien. Ze blijven wel een uur rond de boot. Ze springen soms wel met 10 tegelijk. Het moet Tom’s mondharmonika zijn! Wout en Bart blijven helaas de middag ook ziek en slapen zo af en toe lekker in het achterbed.  Zelfs Tom wil lekker gaan liggen. Dan zien we de Ria Muros. De zee wordt rustig en we kunnen het avondeten in het zonnetje opeten. En dan zijn we in de haven. Nog even spelen in de speeltuin en dan snel naar bed. Ik val om van de slaap. Alleen Wout wil nog skypen met opa. De eerste 90 spaanse miles zitten erop!

Zondag 29 juli 2012
Na vannacht voor het eerst geankerd te hebben in de Ria de Muros bij Esteiro hebben we de smaak te pakken en gaan naar Muros voor anker.  Maar eerst gaan we het eiland Isle de Creba verkennen met de ‘kleine Momo’ de dingy. Een schitterend eilandje waar één huis op staat en verder verlaten is. Voor het eerst zien we grote kaktussen en andere planten waaruit we al iets Mediterraans ervaren. Hierna nog naar het strand geweest en vervolgens naar Muros. Dan blijkt bij overtocht met bijboot dat die een fors maatje kleiner is dan de vorige van 3.10 m, we worden allen kletsnat als de wind wat aanzet. Muros is toeristischer dan eerdere plaatjes, we ankeren nu met ca 5 andere boten. Wat we morgen gaan doen weten we nog niet. Ellen maakt zich zorgen over nog af te leggen afstand naar Algarve en wil door. Ik (na overtocht Biskaije, wil nog even rustig aan doen.)

Maandag 30 juli
Boodschappen in Muros en dan naar het strand. Het water is behoorlijk koud, Bart en ik hebben nog niet gezwommen. De jongens horen we er niet over en genieten vollop. Nog eventjes dan en dan zeilen we toch echt naar Ria Arosa. Een zeeziektedrankje voor Wout en we zijn op weg. Van 7,5 knots door het water kijken we al niet meer op. Het gaat zo snel we komen al om 19 uur op de bestemming en varen tussen de rotsen door naar Aguina, een lelijk plaatsje maar prima ankeren zodat we morgen naar de eilanden kunnen gaan. Tenminste dat was de bedoeling. De volgende ochtend is en blijft het mistig. Dan maar een plaats opzoeken, het wordt Pobra do Caraminal.

Woensdag  1 augustus
He bah het regent. Gelukkig kunnen we met droog weer de vissers in de haven bekijken. Een visser voert het visafval aan de vissen. Tom is er niet weg te slaan. Opeten roept hij elke keer. Dan gaan we natuurlijk de vismarkt bekijken. 17 gambas voor 4 euro, en een verse zeebaars. S’middags poetsen de heren fanatiek de boot. Zo mooi is zij nog nooit geweest. Gelukkig duurt de ruzie om de bezemborstel niet lang!

Donderdag 2 augustus – 5 augustus

Na nog een ochtend mist schijnt het zonnetje weer! We besluiten naar Isla Salvora te gaan. Een prachtig eiland net voor de ingang van de Ria. Wat een paradijsje. We worden helaas vriendelijk maar dringend van een wit zandstrandje weggestuurd. Het is nationaal park en je mag niet van de paden afwijken. Niet getreurd het grote strand is prachtig en de wandeling naar de vuurtoren is volgens Wout wel ver (1,1 kilometer) maar wel erg mooi.Vooral de vlinders zijn prachtig (aldus Wout). Nadat Bart voor het eerst gesnorkeld heeft (wat is het water koud!) gaan we weer aan boord zeilend richting Vigo. Helaas slaan we een Ria over. De tijd gaat zo snel en we willen ook genoeg tijd in de Algarve doorbrengen. Wel ankeren we nog in een prachtige baai, met mooi zandstrand. Ondertussen hebben Bart en Wout nog niets gevangen. Wel zijn er 2 vishaken  verloren gegaan. Ze happen wel mama krijg ik te horen als we onze felbegeerde garnalen opofferen aan het vissen.

In Vigo willen we de was doen. Een aardige havenmedewerker brengt ons naar een wasserette en wacht samen met ons 2 uur op onze bijna droge was.  Nadat er in de haven een regenbui overheen komt zitten we nu gezellig tussen ons wasgoed in de kajuit. Het valt ons op dat de mensen hier zo aardig zijn, maar of het allemaal zo efficient gaat... We liggen midden in de stad. Het is niet zo druk in de haven, ook in de stad zijn maar weinig toeristen, ondanks dat het een mooie stad is.

heelhuids in Vigo

6 – 7  augustus

We ankeren in een prachtige baai. Bart heeft 1,6 kilo inktvis gefileerd en gebakken. Hoewel een beetje taai is hij toch lekker. We houden er in ieder geval een meeuw-vriendje aan over.

het boekje 'hoe fileer ik een inktvis' had ik niet aan boord ..

’s Ochtends gaan we naar Islas Cies. We hadden al veel over dit eiland gelezen en het is ook erg mooi. Een heerlijk zandstrand met erachter prachtige bergen.

Isle Cies, een paradijsje dat als golfbreker fungeert voor achterliggende Ria

De wind steekt op en het begint te kriebelen. Vlug hijsen we de zeilen en gaan op weg naar Figueira da Foz een tocht van 120 mijl. ’s Nachts valt de wind weg, maar met de moter bij schieten we toch lekker op. Onderweg komen we veel vissersboten en een enkele zeilboot tegen. Het is oppassen voor de visnetten, hoewel s’nachts zie je ze gewoon niet, we hopen dan ook dat we er geen raken en misschien een net in de moter verward raakt. In de middag komen we aan in da Foz en gaan meteen op zoek naar het strand. Onderweg hebben we al veel spullen opgevist. Zo heeft Wout een zwemband gevonden en is niet meer uit het water weg te denken. Tom heeft een strandbal opgevist en Bart is in het trotse bezit van een nieuw anker. ’s Avonds wil Wout krab eten. Dat doen we! Met een hamer je eten te lijf gaan is een hele beleving. Het eten is heerlijk, hoewel de jongens de garnalen en frietjes het lekkerst vinden.

Hier mag alleen kleinschalige visserij, want is nature reserve

8 – 9 augustus

We willen vast wat verder afzakken, zodat we later niet hoeven te haasten. Alex komt binnenkort op bezoek en nu wil hij niet in Lissabon afspreken, te vaak geweest of zoiets. Het wordt Sesimbra. Een pittige tocht van ca 150 mijl.  Na een heerlijk dagje rommelen op de boot vertrekken we om 18 uur. Na het eten kruipen de jongens in bed. Ze slapen samen achter het slingerzeiltje. Dit is tijdens het varen de fijnste plek van de boot. De jongens slapen hier als roosjes. We zijn van plan om nog te ankeren bij Isla Berlenga een eiland 20 mile voor de kust van Peniche, maar we gaan zo snel dat we er al om 4 uur zijn. We willen niet in het donker zoeken naar een geschikte ankerplek en gaan door. Ook nu valt ‘s nachts de wind weg.  Dat is jammer want we genieten van het nacht zeilen. De sterrenhemel is prachtig, het is rustig aan boord en we maken makkelijk vele milen. Bart ziet vallende ster waarvan het spoor nog enkele seconden nabrand, prachtig. Om 12 uur gaat de moter weer uit, hoewel we maar 3 knopen door het water gaan. De zon schijnt, de zee is rustig en een tijl met water maakt het leven aan boord erg aangenaam. Met een boek op schoot is het heerlijk toeven. We ronden de kaap Espichel en een fikse wind steekt op. De ETA daalt en om 18 uur zijn we er! 

de mooiste ondergangen op de oceaan

10- 13 augustus
Alex heeft een auto gehuurd en we gaan met z’n allen het binnenland verkennen. We vinden geen goede start voor een wanderroute en na een mooie autorit door het nationaal park eindigen we toch op het strand. Na een heerlijke lunch is Lex zijn frustratie over de tocht gelukkig vergeten (hij wilde zo graag wandelen). Hoewel Lex om onverklaarbare redenen niet op onze boot wil slapen, weten we hem na een dag te overtuigen met ons mee te zeilen. We zoeken een mooie ankerbaai op onder de rotsen om te zwemmen en te barbequen.  ’s Avonds terug zijn er harde winden vanuit de bergen. We hebben alleen het fok op, toch is het spannend. Binnen in de kajuit is het gezellig. De jongens poetsen hun tanden en gaan lekker slapen. Laat nemen we afscheid van Alex. Jammer want het was erg gezellig. Die nacht ankeren we in de inham van Sesimbra. Helaas draait de wind en krijgen we een vervelende oceaandijning van opzij.

14-15 augustus
We zeilen door naar Sines. Een tocht van 30 mijl. Een leuke plaats met naast de haven een strand en erboven een kasteel. Vasco da Gama is hier geboren. Wout wil er alles over weten (‘Vasco Dana’).

17 augustus
Na nog eens 60 mile zeilen zijn we de zuidwestelijke kaap Cabo Sao do Vicente gepasseerd en liggen we voor anker in een baai voor Sagres. We zijn 2 nederlandse boten (Doen en Astrea) tegengekomen met 3 kinderen (Mare, Katy en Pien) van dezelfde leeftijd. De hele dag hebben de jongens met ze gespeeld. Vanavond werden we nog uitgenodigd op de boot om te komen spelen en eten. Superleuk.

We zijn nu vlak bij onze eindbestemming Lagos. We zijn trots, want wat wij in 4 weken hebben gedaan hebben de anderen in 3 maanden gedaan. Wel  gaan zij over een paar dagen door naar Madeira...

We liggen nu in een prachtige baai voor anker  met enorme kliffen en een prachtig zandstrand. S’ochtends hebben we een ongelukje op het strandje. Bart zei nog: let op er zijn hoge golven. Plotseling kregen we een breker achterop en voor we het wisten lagen we met z’n allen in het water. De reddingsvesten deden het gelukkig en we waren zo op de kant. Vette pech wel want  zonnebril weg, mobiel en motor kapot. Vooral Tom is erg geschrokken, hij vindt golven  niet leuk en wil de zee niet in. We hebben veel tips gekregen voor de volgende keer. Het goede is dat we de zwemvesten hebben kunnen uitproberen, waarvan 1 lek bleek te zijn terwijl die juist nieuw was. Morgen gaan we het opnieuw proberen.

Vanaf Sagres heb je uitzicht over de Cabo Snt Viciente, de ZW punt van Europa

19 augustus

Na een dagje klussen aan de motor (alvast voorbereidingen winterklaar maken, is dat hier nodig?) en strandbezoek zeilen we naar Lagos omdat we een geleende reddingsvest willen terugbrengen. We liggen voor de stad voor anker. Champagne en chocomel om het te vieren, we hebben ons reisdoel toch maar gehaald! In tegenstelling tot de vorige baai is hier geen oceaandeining, wel lig ik wakker van de harde muziek, toch de stad ontwend... We besluiten met 3 dingy’s een grottentocht te maken. Wat een succes. We eindigen op een heerlijk strandje. Eindelijk is het water niet meer zo koud en kunnen we allemaal snel het water in.

21 augustus
We gaan door naar Alvor. Na wat discussie aan boord: kunnen we het wel of niet aanlopen, proberen we het toch. Met 2 knopen tegenstroom en op sommige stukken 1,8 meter onder de kiel (2 uur na hoogwater) varen we de riviermonding op. We liggen heerlijk rustig voor anker. De jongens genieten van het krabbetjes vangen en Tom duikelijkt weer vollop rond in het water.  Wout vangt zijn derde vis. Morgen gaat hij in de pan. En nu 'Wad' lopen.

Na heerlijk terras was inmiddels stroom omgedraaid en moesten we heeel eind met bijboot peddelen, want motortje in reparatie..

24 augustus

Het zit er nu echt op. Vandaag liggen we in Marina de Lagos om alles te wassen en boor klaar te maken voor storage bij Sopromar. De boys hebben er wat moeite mee, wij zijn druk met opruimen en kunnen dus even niet van boord. In de middag gaat ellen nog met ze zwemmen zodat ik dingen kan afmaken. De bijboot motor (was kopje onder gegaan bij ongelukje in branding) heeft Sopromar weer aan de praat geholpen. Verder neem ik te repareren onderdelen mee naar huis en overbodige spullen. Het zijn toch twee volle tassen geworden.  Zodra gereed gaan we weer ankeren net buiten marina, zodat we weer nachtje kosten uitsparen. Eerder lagen we hier me 7 Beaufort heel  vast en rustig. Het ankerbeslag is samen met de kaartplotter wel de beste investering gebleken. We huren auto en gaan de ZW kusten van Portugal ontdekken.

Hier bij de grote vuurtoren van Cabo Snt Viciente heb je schitterend uitzicht en veel wind!

25 augustus
Vroeg opgestaan om de boot naar Sopromar te varen waar we nog wat restdingen doen (bijv verstopte toilet schoonmaken.. L ). Begin volgend jaar nieuwe afsluiter plaatsen om probleem definitief op te lossen. Het zijn heel deskundige lui hier. Ze merken direct op dat de roeras lager moet worden vervangen wegens te veel speling. Inderdaad is die fors toegenomen. Het getril tijdens het motoren pak ik begin van volgende deel reis aan: nieuwe lager, as voor zekerheid uitlijnen, zwaardere motorsteunen. We hebben zo’n 200 uur gemotord gedurende het hele seizoen 2012. Los van deze kleine storingen hebben we met de boot verder geen noemenswaardige brokken gemaakt  en is die heel zeewaardig gebleken. Het mooiste zeilen was wel met ruime wind op zee waar we geregeld 7 ½ en zelfs wel 8 knots hebben gelopen.

De boot gaat probleemloos op de kant en nadat we de laatste dingen winterklaar hebben gemaakt rennen we naar de trein die ons voor laatste dag naar Faro bracht. Het blijkt prachtige stad, mooi winkelen, hele mooie historische gebouwen, fort kerken etc. Volgend jaar komen we hier zeker terug als we meer tijd hebben. De jongens worden beide beloond met mooie playmobiel graafmachines, ze hebben het fantastisch gedaan deze vakantie. Wout riep regelmatig dat ie weer wilde varen, en steeds vaken ook zeilen. Maar strand strand en nog eens strand bleek toch wel favoriete ding. Wout en Tom zullen het leven aan boord voor even moeten missen.  Morgen vroeg vliegen we terug. Om in 2013 terug te keren..